اثر صمغ باریجه در پیشگیری از زخم معده تجربی در موش صحرایی

ترپنوئیدها ترکیبات فعال در باریجه می‌باشند. این گیاه بصورت سنتی در درمان برخی از بیماری‌ها استفاده می شود و اثرات فارماکولوژیک مختلفی از جمله اثر ضد دردی و ضد التهابی دارد. یکی از عوارض داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی و عوارض الکل ایجاد زخم معده است. مطالعه حاضر برای بررسی اثر حفاظتی صمغ باریجه بر زخم تجربی معده در موش صحرایی در دو مدل اتانول و ایندومتاسین طراحی شد. به منظور این بررسی 60 سر موش صحرایی نژاد ویستار به طور تصادفی در 10 گروه تقسیم­بندی شدند (هر گروه 6 سر موش). صمغ باریجه با دوز 200 و 400 میلی­گرم برای هر
کیلو­گرم موش در هر دو مدل بصورت داخل صفاقی تجویز شد. تعداد و طول زخم بررسی شد و همچنین شاخص­های استرس اکسیداتیو در سرم ارزیابی شد. طول زخم در گرو­های دریافت کننده اتانول به همراه صمغ باریجه (در هر دو دوز) کاهش معنی­داری در مقایسه با اتانول به تنهایی نشان داد (p<0.05). تعداد زخم (p<0.001) و میزان پراکسیداسیون لیپیدی (p<0.05) در هر دو مدل در گروه‌های دریافت کننده باریجه در هر دو دوز فوق کاهش معنی­داری داشت. میزان پروتئین تیول هم به وسیله باریجه به طور معنی­داری افزایش یافته بود (p<0.01). مطالعه حاضر نشان می­دهد که صمغ باریجه دارای اثر محافظتی بر زخم معده تجربی است.